Dominika - 16-03-2012

Francis Bacon

Francis Bacon to czołowy przedstawiciel malarstwa figuratywnego, a także sztuki egzystencjalnej i nurtu ekspresjonistycznego. Początkowo ulegał wpływom surrealizmu, kubizmu – szczególnie Pabla Picassa. Swój własny styl ukształtował po 1950 r. Był samoukiem i przeciwnikiem abstrakcjonizmu w sztuce. Najbardziej jest on znany ze swojego tryptyku pt. „Trzy studia postaci na podstawie tematu Ukrzyżowania”.

Francis Bacon urodził się 28.10.1909 r. w Dublinie. Był jednym z pięciorga dzieci Christiny Winifred Firth oraz Edwarda Anthony’ego Mortimera Bacona. Rzadko uczęszczał do szkoły, głównie z powodu częstych ataków astmy. W wieku 16 lat został on wyrzucony z domu przez ojca, kiedy ten przyłapał go na przymierzaniu bielizny matki i w 1926 r. przybył do Londynu. W tym czasie podróżował także po Europie. Kiedy w 1927 r. oglądał w paryskiej galerii wystawę rysunków Picassa, zdecydował się zostać malarzem. Po powrocie do Londynu w 1929 r. Francis Bacon pracował jako dekorator wnętrz oraz projektant mebli.

W roku 1933 Bacon namalował pierwszą, szeroko uznaną część cyklu „Trzy studia postaci na podstawie tematu Ukrzyżowania”. Kolejne prace Francisa nie zyskały przychylności ani publiczności, ani krytyków. Wpadł wówczas w pułapkę hazardu i na krótko został powołany do oddziałów rezerwowych Obrony Cywilnej. W latach 1943-1944 zaczął tworzyć swoje kolejne dzieła.

W 1945 roku Francis Bacon wystawił cały tryptyk „Trzy studia postaci na podstawie tematu Ukrzyżowania”. W tym czasie sporo podróżował i wystawiał (w m.in. nowojorskiej Durlacher Gallery). Wówczas namalował również:

• „Dwie postaci w trawie” (1954),
• „Szympans” (1955),
• „Krzycząca piastunka” (1957).

Lata 60. stały się wielkim triumfem malarza. Poznał wówczas wielu artystów, a wśród nich: M. Leirisa czy W. de Kooninga. Pod ich wpływem powstały kolejne dzieła F. Bacona: tryptyk „Trzy postacie w jednym pomieszczeniu” i „Leżąca figura”.

W 1971 roku wieloletni przyjaciel, kochanek i model Bacona – George Dyer popełnił samobójstwo. Wtedy też malarz zaczął skupiać się na autoportretach i stworzył m.in. „Studia ludzkiego ciała”, „Ciało w ruchu” oraz „Schodzący po schodach”. W kolejnych latach źródłem inspiracji tego artysty stała się jego nowa miłość – John Edwards. 28.04.1992 r. malarz zmarł na zawał serca.

Tematem obrazów F. Bacona stał się wyobcowany człowiek, nierzadko znajdujący się w sytuacji zagrożenia. Inspiracją dla malarza była tematyka religijna, fotografia, prasa czy dzieła Rembrandta. Jego obrazy są pełne nadrealnych perspektyw, teatralnej ekspresji i dramatyzmu. Dominuje w nich deformacja postaci, nieokreślona przestrzeń, nastrój grozy, a także ukazane są żywe i intensywne barwy.

Obrazy Bacona można podziwiać w m.in. The Hugh Lane City Gallery w Dublinie.