Malarstwo gestu (ang. action painting) kładzie nacisk na sam proces tworzenia obrazu.

Charakteryzują je głównie techniki:

• drippingu (swobodnego kapania, ściekania farby, lub chlapania farbą przy pomocy pędzla),
• rozmazywania farby palcami,
• chlapania farbą prosto z pojemnika bezpośrednio na płótno.

Technika action painting związana jest wprost z, powstałym w latach 40., ruchem ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Malarstwo gestu miało być „czystą abstrakcją”, dać malarzowi pełną swobodę twórczą, uwolnić i przenieść na płótno prawdziwą ludzką naturę. Malarstwo gestu to manifestacja stanu emocjonalnego, psychicznego malarza, ujawniającego się w procesie twórczym. Płótno jest tym dla malarza tym, czym dla aktora scena.

Franz Kline, Chief, 1950

Główni przedstawiciele malarstwa gestu:

• Franz Kline („Chief”, 1950; „Czarna refleksja”, 1956; „Meyron”, 1960; „Probst I”, 1960)

Najbardziej znane obrazy Franza Kline, tworzone w duchu ekspresjonizmu abstrakcyjnego, utrzymane były w tonacji czarno-białej. Malarz odwoływał się w nich często do japońskiej kaligrafii. Pod koniec życia zaczął eksperymentować z kolorami. Sławę osiągnął tuż przed śmiercią.

• Jackson Pollock („Męskie i żeńskie”, 1942; „Katedra”, 1947; „Numer jeden”, 1948; „Przepaść”, 1953; „Ocean w kolorze szarym”, 1953)

Jeden z najważniejszych przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego i malarstwa gestu. Stosował on technikę drippingu, czyli swobodnego kapania, ściekania farby na ułożone poziomo płótno lub chlapania farbą, za pomocą pędzla. Rozlewał farbę bezpośrednio na płótno, a później rozmazywał ją palcami, patykami, etc. Wywarł on ogromny wpływ na całe malarstwo współczesne.

• Willem de Kooning („Kobieta”, 1944; „Noc”, 1948; „Żółta kobieta”, 1952)

Willem de Kooning nie był typowym ekspresjonistą abstrakcyjnym. Jego obrazy cechowały się, nietypową dla tego gatunku, figuratywnością. Malował głównie kobiety.

• Bradley Walker Tomlin („Numer 20”, 1949; „Numer 5”, 1952; „Numer 7”, 1953)

Jeden z pionierów ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Jego olbrzymie, pokryte kaligraficznymi wzorami, płótna szybko zdobyły rozgłos.

• Jack Tworkov („Syreny”, 1951; „Strażnik”, 1952; „Adagio”, 1953” , „Różowa Missisipi”, 1954; „Czwartek”, 1960; „Piątek”, 1960)

Malarz polskiego pochodzenia. Jeden z głównych przedstawicieli amerykańskiego ruchu ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Stosował swobodne ruchy pędzla i płomienne, wyraziste barwy.

• Philip Guston („Czerwony obraz”, 1950; „Radości żebraka”, 1954-55; „Ulica”, 1956; „Miasto malarza”, 1956-57; „Zegar”, 1956-57; „Północ”, 1961-62)

Jeden z głównych przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego i malarstwa gestu. Stosował wąską paletę barw – biele, czernie, szarości i czerwienie.