Minimalizm

Minimalizm pojawiał się w sztuce na początku lat sześćdziesiątych XX wieku. Był kompletnie nową koncepcją artystyczną. Odrzucał wiele środków, jakimi wcześniej wyrażała się sztuka. Minimaliści ograniczyli się do podstaw przy tworzeniu swoich dzieł. Dominowały uproszczone kształty, jak kolo, kwadrat czy trójkąt. Powierzchnia obrazu pozostawała gładka.

Głównymi przedstawicielami tego nurtu byli:

• Sol LeWitt,
• Robert Morris,
• Donald Judd,
• Carl Andre,
• Robert Duran.

Minimalizm realizowany był w trzech odsłonach. Wyróżnia się:

1. konceptualizm,
2. sztukę ziemi,
3. mail art.

Minimalizm w malarstwie

Artyści pozostawali zawsze anonimowi. Ich ślad w obrazie nie był zauważalny, co sprawiało, że dzieła minimalistyczne wyglądały bardzo podobnie. Artyści chętnie nawiązywali do architektury. Widoczna była fascynacja produkcją przemysłową. Obrazy bardzo często zawierały przekaz dotyczący industrializmu.

Minimalizm wywołuje refleksje, skłania do ciszy. Działa są harmonijne, pełne spokoju. Ich faktura jest wręcz sterylna i prosta, ale precyzyjnie wykonana. Wiele obrazów tego nurtu znajduje się w galerii „Dwan Gallery” w Los Angeles. Wpływ ma na to fakt, iż minimalizm zapoczątkowali właśnie artyści ze Stanów Zjednoczonych. Sam termin nurtu pierwszy raz zostały użyty przez Barbarę Rose. Historyczka nazwała minimalizmem tworzący się nurt. Informacje zamieściła w swoim sprawozdaniu w 1965 roku. Minimalizm dał początek kolejnej tendencji w sztuce – konceptualizmu.

Sol LeWitt, obraz bez tytułu, 1992

Minimalizm w sztuce

Minimalizm widoczny był również w muzyce, literaturze oraz architekturze. Do najwybitniejszych muzyków tego nurtu zalicza się Terry’ego Rileya, Mortona Feldmana, La Monte Younga, Steve’a Reicha i Philipa Glassa. Muzyka minimalistyczna ma wiele podobieństw z jazzem i rockiem. Natomiast literatura minimalizmu opierała się na ekonomiczności treści i prostocie komunikatu. Najbardziej znani pisarze to Raymond Carver, Chuck Palahniuk, Bret Easton Ellis oraz Ernest Hemingway.

Cechy minimalizmu można zauważyć również w architekturze. Proste budowle, których konstrukcje oparte są na podstawowych bryłach. Bez dodatkowych elementów zdobiących budynek. Wykorzystywany najczęściej w wielkopowierzchniowych wieżowcach. Minimalizm popularny jest też jako forma aranżacji wnętrza. Redukcja do minimum przedmiotów, daje wyrażenia przestrzenności pomieszczenia. Zainteresowanie tym nurtem widoczne jest zwłaszcza w krajach Skandynawskich, gdzie dominują jasne barwy przy niewielkiej ilości mebli.