Malarstwo współczesne
Sztuka najnowsza ma swój początek w połowie XX wieku. Na malarstwo współczesne oddziaływało wiele kierunków w sztuce m.in. abstrakcjonizm, konstruktywizm, surrealizm i dadaizm. Kierunki te wykształciły ściśle związane z nimi nurty. Jednak plastyka końca XX wieku stała się wyrazem określonej ideologii malarza, nie zaś czystego zamysłu estetycznego.
Po II wojnie światowej narodziły się nowe tendencje w malarstwie. Były to:
- Informel – czyli sztuka bezkształtna wchodząca w obręb abstrakcjonizmu niegeometrycznego, która dąży do swobodnej ekspresji przez stosowanie barwnych plam bądź linii. Styl ten nie podlega żadnym regułom kompozycyjnym. Jego przedstawicielami są: Wols, Hans Hartung.
- Ekspresjonizm abstrakcyjny, kładący nacisk na podświadomy akt twórczy. Dzieli się on na:
- action-painting (abstrakcyjne malarstwo gestu), polegające na tworzeniu obrazów przez kapanie farb na płótno,
- color field painting (malarstwo barwnych płaszczyzn), gdzie najistotniejszym elementem jest kolor. Jego przedstawiciele to m.in. Jackson Pollock, Mark Rothko i Tadeusz Kantor.
- Malarstwo materii – środkiem wyrazu jest tu materia (np. gips, piasek, skała), którą poddaje się obróbce. Włącza się ją do obrazu na zasadzie kolażu. Do twórców tego nurtu zalicza się Jeana Fautriera i Antonio Tapiesa.
- Taszyzm – należący do niegeometrycznego nurtu abstrakcjonizmu. Cechuje się ekspresją i gwałtownością tworzenia dzieł. Prace powstają zgodnie z instynktem twórcy, wbrew rozumowi. W tym stylu tworzyli: Jean-Paul Riopelle, Tadeusz Dominik.
- Malarstwo kaligraficzne (odmiana informelu) – styl malarstwa abstrakcyjnego, w którym artyści umieszczali na swoich obrazach porozrzucane proste znaki lub poplątane linie pisma bez początku i końca. W taki sposób malowali: Cappo Grossieo, Mark Tobey.
- Hiperrealizm – wzorem dla obrazu staje się zdjęcie, które przenosi się na płótno drogą projekcji. Inspiracją dla malarzy jest rzeczywistość. Dzieła pozbawione są wpływu osobowości malarza. Przedstawicielami tego stylu są: Chuck Close, Richard Estes.
- Op-art (Optical Art – sztuka optyczna) – artyści malujący w tym stylu chcą za pomocą złudzeń optycznych, spowodowanych odpowiednim rozmieszczeniem linii, a także płaszczyzn barwnych zawrzeć iluzję ruchu. Takimi twórcami są: Victor Vasarely, Carlos Cruz-Diez.
- Pop-art – jako tworzywo wykorzystuje się tu przedmioty powszechnego użytku i eksploatuje wytwory kultury masowej. Twórcami tego stylu byli: Eduardo Paolozzi i Andy Warhol.
3 komentarze
Z przyjemnością poznamy Twoją opinię!
Odpowiedz
Zobacz moją stronę
14 stycznia 2014
Link bezpośedni
Ania napisał(a):
Super strona, potrzebowałam takiego podsumowania 🙂
Mam jedno zastrzeżenie – Pollock należał do action painting, a nie do malarstwa barwnych płaszczyzn. Jeśli się nie mylę.
Zobacz moją stronę
9 lutego 2014
Link bezpośedni
Marcin napisał(a):
No to już nie wiem do czego zaliczyć malarstwo moich znajomych malarzy.
Malują abstrakcyjnie i geometrycznie zarazem.
Natomiast u siebie w takim razie widzę Taszyzm(heh, brzmi jak faszyzm)bo jednak u mnie ma znaczenie jednak kompozycja.
Zobacz moją stronę
1 marca 2016
Link bezpośedni
Łukasz napisał(a):
Bardzo interesujące kompedium wiedzy ale, może kiedyś ktoś się pokusi aby dodać jeszcze ilustracje i nie trzeba będzie wtedy szukać w internecie wymienionych nazwisk.