Willem de Koonig
Willem de Kooning był jednym z czołowych przedstawicieli abstrakcyjnego ekspresjonizmu. Jego obrazy charakteryzowały się dziką kolorystyką, figuratywnością, odważną techniką i symboliką, zaś tematyka skupiała się głównie wokół kobiet. Tworzył również rzeźby, rysunki i grafiki.
Willem de Kooning urodził się 24 kwietnia 1904 r. w Rotterdamie. 5 lat później jego rodzice rozwiedli się. Jako dwunastolatek zaczął pracować w przedsiębiorstwie zajmującym się wystrojem wnętrz. Następnie kształcił się na rotterdamskiej Akademii Sztuk i Umiejętności. W 1920 r. przerwał studia i stał się asystentem dyrektora artystycznego B. Romeina. W 1925 r. uzyskał dyplom Akademii Sztuk i Umiejętności w Rotterdamie. Wtedy postanowił udać się do „lepszego świata”, czyli Ameryki (1926 r.).
Tu pracował jako malarz pokojowy, cieśla i dekorator wnętrz. Po przeprowadzce do Greenwich Village w Nowym Jorku zapragnął być artystą. Wtedy zaczął tworzyć martwe natury oraz kompozycje figuratywne. W 1930 roku de Kooning poznał American Abstract Artists, a 2 lata później – A. Gorky`ego. Zaczął się wówczas interesować ekspresjonistyczną abstrakcją, głównie biomorficznymi i geometrycznymi kształtami. W tym czasie powstał cykl obrazów ze smutnymi męskimi sylwetkami (m.in. „Dwaj stojący mężczyźni”, „Siedząca postać”) oraz abstrakcje o lirycznej kolorystyce (np. „Elegia”, „Różowy pejzaż”).
W latach 40. namalował swoje najbardziej znane dzieła, czyli „Stojącego mężczyznę” i „Kobietę”. W 1943 roku ożenił się z Elaine Fried. Od 1945 r. tworzył cykl czarno-białych abstrakcji, w którym zawarł m.in. „Czarny piątek” i „Skrzynkę pocztową”. W 1948 roku Egan Gallery zorganizowała mu pierwszą wystawę. W swych kolejnych dziełach skupiał się na wolnych skojarzeniach i złożoności abstrakcji, czego przykładami były: „Attyka” i „Ashville”. W latach 50. jego obrazy z cyklu „Kobieta” (m.in. „Kobieta I”, „Kobieta i rower”) rozpętały prawdziwą burzę. 4 lata potem urodziła się jego córka Lisa, która była owocem związku z Joan Ward.
W latach 50. stworzył cykl pejzaży (m.in. „Park Rosenberg”, „Drzwi do rzeki”). Jego ostatnimi dziełami były skupiające się na grze światła obrazy (np. „Której imię zapisano w wodzie”). W połowie lat 80. de Kooning był jednym z najdroższych, żyjących malarzy świata. Pogłębiająca się choroba Alzheimera spowodowała, iż malarz przestał tworzyć w 1984 r. De Kooning zmarł w swej pracowni w East Hampton w dniu 19 marca 1997 r.
Jego dzieła można zobaczyć m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku i Art Institute of Chicago.