Guernica – Pablo Picasso
Rok powstania: 1937
Technika malarska: olej na desce
Gatunek malarski: malarstwo historyczne
Styl malarski: kubizm
Ekspozycja: Muzeum Narodowe centrum Sztuki Królowej Zofii w Madrycie
Pablo Picasso namalował „Guernicę” w 1937 roku na wieść o zbombardowaniu Guerniki – świętego miasta Basków – w czasie hiszpańskiej wojny domowej.
Pablo Picasso nie zawahał się wówczas wystąpić w obronie swoich poglądów politycznych. Zdecydowanie opowiedział się za legalnym rządem republikańskim, by w kilka lat później wstąpić do Francuskiej Partii Komunistycznej i angażować się w działania na rzecz pokoju. Jak powiedział sam Picasso: „Na malowidle ściennym, nad którym pracuję i nazwę „Guernica”, oraz we wszystkich moich ostatnich dziełach jasno wyrażam moją odrazę do militarystycznej kasty, która utopiła Hiszpanię w oceanie cierpień i śmierci”.
Nalot bombowy na Guernikę zaistniał w świadomości ludzi jako symbol niepowstrzymanego okrucieństwa wojny i w tym kontekście wykorzystywany był (i jest nadal) przez działaczy antywojennych.
Wracając jednak do okoliczności powstania obrazu „Guernica”, na początku 1937 roku rząd hiszpański zlecił malarzowi wykonanie malowidła dla hiszpańskiego pawilonu na lipcową Światową Wystawę w Paryżu. Bombardowanie z 26 kwietnia 1937 i, towarzyszące mu, ludzkie cierpienie stały się tematem zamówionego dzieła.
Ponury, dramatyczny nastrój „Guerniki” podkreślają wykorzystane przez malarza barwy – różne odcienie szarości, czerń i biel. Przedstawione na obrazie postaci wiją się, upadają, krzyczą. Ich twarze zastygły w wyrazie bólu i rozpaczy. Wśród ofiar znajdują się zarówno ludzie, jak i zwierzęta. Z lewej strony obrazu wyjąca z rozpaczy kobieta, trzyma na rękach swoje martwe dziecko. Przed nią leży konający wojownik (warto zwrócić uwagę na kwiat, który wyrasta z jego złamanego miecza), a powyżej widać ryczącego byka. Postaci z prawej strony obrazu, błagają o pomoc, unoszą ręce w geście przerażenia, klęczą na kolanach, próbują rozświetlić mrok, trzymaną w dłoni świecą. Wszystko na nic. W centralnej części obrazu znajduje się dziki koń. Nad jego głową znajduje się przedmiot w rodzaju lampy, przypominający oko z żarówką zamiast źrenicy. Być może jest to symbol spadającej bomby lub może oko jakiejś nadludzkiej istoty, która przygląda się tej bestialskiej scenie, nie robiąc nic, by ją przerwać.
Picasso zastosował w „Guernice” typowe dla swojego malarstwa środki wyrazu: różnorodność form, surrealistyczne powiększenia, ukazywanie wizerunków en face i z profilu, nakładanie barwnych plam na kontury figur oraz specyficzną perspektywę symultaniczną. Jest to jeden z niewielu przykładów tak ekspresyjnego i budzącego grozę przedstawienia przemocy, wymierzonej w stronę człowieka i zwierzęcia.
„Guernica” wstrząsała i budziła sensację. Zwróciła myśli milionów ludzi w stronę bezsensownych ofiar bestialskich wojen na całym świecie. Obecnie siła rażenia tego antywojennego malowidła z pewnością nieco zmalała (choćby przez wprowadzenie go do kultury popularnej), ale w dalszym ciągu doskonale portretuje ono wiek okrucieństw, które ludzie fundują sobie nawzajem.
Obecnie obraz znajduje się w Muzeum Królowej Zofii w Madrycie. Jego kopie znajdują się głównym budynku ONZ oraz w Guernice.
18 grudnia, 2014 w 12:48 am
Słabe
28 stycznia, 2015 w 10:43 pm
Sama jesteś słaba, pozdrawiam.
13 kwietnia, 2016 w 6:46 am
Bardzo pomocne, dzięki 😉
4 stycznia, 2017 w 1:31 pm
Wstrzasajace i przewidujące geniusz wielkich artystow tym się objawia ze widza wiecej niż inni ewka