Jean Ingres

Jean Ingres urodził się 29 sierpnia 1780 roku w Montauban, zmarł 14 stycznia 1867 roku w Paryżu. Zaliczany do grana największych francuskich malarzy XIX wieku. Ingres specjalizował się w malowaniu scen historycznych oraz portretów. Jego nauczycielem był Jacques-Louis David.

Jean Ingres kontakt ze sztuką miał już w dzieciństwie. Jego ojciec również był artystą – malarzem oraz skrzypkiem. Naukę Ingres rozpoczął w 1791 roku w Tuluzie, następnie pracował w Paryżu u Jacques-Louisa Davida. Pierwszy poważny sukces osiągnął w 1801 roku, jego dzieło „Posłowie Agamemnona” wyróżniono nagrodą Prix de Rome. Pięć lat później przeniósł się do Rzymu. Wkrótce ożenił się z Madeleine Chapelle i zamieszkał we Florencji. Jego obrazy nie były wówczas na topie. Po latach krytyki w końcu udało mu się zaistnieć. Kiedy wrócił do Paryża, wszedł w skład Akademii Sztuk Pięknych oraz rozpoczął działalność pod własnym nazwiskiem.

Jean Ingres, Łaźnia turecka (fragment), 1862

Po kilku latach malarz wrócił do Rzymu, by pracować jako dyrektor Akademii Francuskiej, znajdujące się w Villi Medici. W 1841 roku ponownie zamieszkał w Paryżu. Był to czas największych sukcesów malarza. Jean Ingres otrzymywał liczne zajęcia, a we francuskim środowisku artystycznym był jedną z czołowych postaci. Po śmierci żony w1849 roku kariera artysta zwolniła tempo. Jednak trzy lata później malarz ponownie się ożenił. W 1852 roku okrzyknięto go oficjalnym malarzem Cesarstwa.

Działa Ingresa zachwycają spokojem oraz dokładnością. Malarz nie tworzył w dominującym wówczas stylu romantycznym, nie był też realistą. Choć jego dzieła zawsze wykonane były z niezwykłą starannością, niekoniecznie w pełni oddawały naturalne kształty miejsc i ludzi. Jean Ingres nie bał się eksperymentu i deformacji, poszukując idealnego piękna. Na swoich portretach starał się wyrażać mnóstwo ekspresji, stosując łukowate linie brwi, nos i ust. Inspiracji szukał w pracach Fidiasza oraz Rafaela, dlatego często czerpał wzorce ze stylu antycznego lub renesansowego.

Jean Ingres, Apoteoza Homera, 1827

Bogaty dorobek artystyczny Ingresa stawia go w czołówce dziwiętnastowiecznych artystów. Tworzył przede wszystkim dzieła historyczne, portrety i akty. Namalował m.in. śmierć Leonarda da Vinci oraz sceny mitologiczne (np. Edyp). Dużą część jego kolekcji stanowią akty kobiece, gównie w kąpieli (np. „Łaźnia turecka”). Obrazy ociekały zmysłowością za sprawą dominującej złotej barwy i umiejętności przedstawiania wewnętrznych przeżyć malowanej osoby.