Dominika - 3-09-2012

Jean Ingres

Jean Ingres urodził się 29 sierpnia 1780 roku w Montauban, zmarł 14 stycznia 1867 roku w Paryżu. Zaliczany do grana największych francuskich malarzy XIX wieku. Ingres specjalizował się w malowaniu scen historycznych oraz portretów. Jego nauczycielem był Jacques-Louis David.

Jean Ingres kontakt ze sztuką miał już w dzieciństwie. Jego ojciec również był artystą – malarzem oraz skrzypkiem. Naukę Ingres rozpoczął w 1791 roku w Tuluzie, następnie pracował w Paryżu u Jacques-Louisa Davida. Pierwszy poważny sukces osiągnął w 1801 roku, jego dzieło „Posłowie Agamemnona” wyróżniono nagrodą Prix de Rome. Pięć lat później przeniósł się do Rzymu. Wkrótce ożenił się z Madeleine Chapelle i zamieszkał we Florencji. Jego obrazy nie były wówczas na topie. Po latach krytyki w końcu udało mu się zaistnieć. Kiedy wrócił do Paryża, wszedł w skład Akademii Sztuk Pięknych oraz rozpoczął działalność pod własnym nazwiskiem.

Po kilku latach malarz wrócił do Rzymu, by pracować jako dyrektor Akademii Francuskiej, znajdujące się w Villi Medici. W 1841 roku ponownie zamieszkał w Paryżu. Był to czas największych sukcesów malarza. Jean Ingres otrzymywał liczne zajęcia, a we francuskim środowisku artystycznym był jedną z czołowych postaci. Po śmierci żony w1849 roku kariera artysta zwolniła tempo. Jednak trzy lata później malarz ponownie się ożenił. W 1852 roku okrzyknięto go oficjalnym malarzem Cesarstwa.

Działa Ingresa zachwycają spokojem oraz dokładnością. Malarz nie tworzył w dominującym wówczas stylu romantycznym, nie był też realistą. Choć jego dzieła zawsze wykonane były z niezwykłą starannością, niekoniecznie w pełni oddawały naturalne kształty miejsc i ludzi. Jean Ingres nie bał się eksperymentu i deformacji, poszukując idealnego piękna. Na swoich portretach starał się wyrażać mnóstwo ekspresji, stosując łukowate linie brwi, nos i ust. Inspiracji szukał w pracach Fidiasza oraz Rafaela, dlatego często czerpał wzorce ze stylu antycznego lub renesansowego.

Bogaty dorobek artystyczny Ingresa stawia go w czołówce dziwiętnastowiecznych artystów. Tworzył przede wszystkim dzieła historyczne, portrety i akty. Namalował m.in. śmierć Leonarda da Vinci oraz sceny mitologiczne (np. Edyp). Dużą część jego kolekcji stanowią akty kobiece, gównie w kąpieli (np. „Łaźnia turecka”). Obrazy ociekały zmysłowością za sprawą dominującej złotej barwy i umiejętności przedstawiania wewnętrznych przeżyć malowanej osoby.