Michał Anioł

Michał Anioł (Michelangelo Buonarroti) urodził się w 1475 roku w miejscowości Caprese, na wschód od Florencji. Wychowywał się we Florencji, mieście malarzy, rzeźbiarzy i architektów. Miał więc doskonałe warunki do doskonalenia swoich umiejętności, rozwijania talentów. W wieku 13 lat Michał Anioł rozpoczął naukę u malarza Domenico Ghirlandaia, u którego poznał podstawy warsztatu malarskiego.

Rzeźba

W burzliwym okresie po śmierci, władającego Florencją, Wawrzyńca Wspaniałego, Michał Anioł wyjechał z miasta. Po powrocie, zła sytuacja materialna sprowadziła go na drogę fałszerstwa. Artysta wyrzeźbił śpiącego Kupidyna i postarzył go tak, by wyglądał na antyk. Rzeźbę kupił przez pośrednika znawca i kolekcjoner sztuki – kardynał Riario. Riario poznał się na fałszerstwie i w 1496 roku wezwał Michała Anioła do Rzymu. Jednakże, zamiast ukarać oszusta, zlecił mu wykonanie dowolnego posągu i suto za niego zapłacił. Tak powstał słynny posąg pijanego Bachusa.

W 1500 roku powstał jeden z najbardziej znanych posągów dłuta Michała Anioła – „Pieta” (wizerunek Maryji, trzymającej na kolanach zdjętego z krzyża Chrystusa).

Cztery lata później Michał Anioł ukończył posąg Dawida. „Dawid” stanął przed pałacem, na głównym placu Florencji. Dziś stoi tam jego XIX-wieczna kopia. Oryginał przeniesiono natomiast do Galleria dell’Accademia we Florencji.

W 1505 roku papież Juliusz II zamówił u niego grobowiec. Michał Anioł sporządził projekt ogromnego marmurowego grobowca z czterdziestoma posągami. Papież nagle odwołał zamówienie i zażądał zwrotu zapłaty. Michał Anioł, który zdążył już wydać część pieniędzy na wiejską posiadłość, uciekł z Rzymu. Ścigany przez pięciu konnych, zdołał uciec do Florencji.

Malarstwo

Michał Anioł wrócił do Rzymu po otrzymaniu od papieża gwarancji bezpieczeństwa. Juliusz II zamówił wówczas u artysty wymalowanie sklepienia Kaplicy Sykstyńskiej. Nie była to wymarzona praca. Michał Anioł nie poważał malarstwa, a techniki fresku uczył się tylko w dzieciństwie. Ponadto sklepienie kaplicy zawieszone było 20 metrów nad ziemią i miało około 500 metrów kwadratowych.

Michał Anioł, Stworzenie Adama, 1508-1512

Malowanie sklepienia kaplicy trwało cztery lata i było dla Michała Anioła prawdziwym piekłem. Świadczy o tym chociażby napisany przez niego wiersz:

„Mam już od znoju wole, jak od wody

Mają je koty w lombardzkiej dolinie,

Czy w jakiejkolwiek gdzieś innej krainie,

I brzuch mi gwałtem zbliża się do brody.

Z brodą wzwyż, czaszkę mam od niewygody

na plecach, wklęsłą pierś, czym harpia słynie.

A z pędzla kropel deszcz na twarz mi płynie,

Mozajkę czyniąc mi z niej, pstrej urody.

Lędźwie się moje wtłoczyły w głąb ciała,

I przeciwwagę krzyżom czynię z tyła,

I nóg nie widząc, stąpam na omacki.”

Juliusz II zmarł w kilka miesięcy po ukończeniu prac na sklepieniem. Michał Anioł przystąpił wówczas do pracy nad jego grobowcem i po raz kolejny go nie ukończył.

W 1532 roku Michał Anioł spotkał miłość swojego życia – 34 lata młodszego poetę Tomasza Cavalieri, który towarzyszył mu aż do śmierci.

Tymczasem, Michał Anioł otrzymał kolejne zamówienie. Zlecono mu namalowanie „Sądu Ostatecznego” na ścianie ołtarzowej w Kaplicy Sykstyńskiej. Postaci na fresku są nagie, co nie wszystkim przypadło do gustu. Rozwścieczony krytyką artysta postanowił ukarać jednego z oponentów i umieścił jego wizerunek w piekle. Siebie natomiast przedstawił wśród zmartwychwstałych.

Ostatnią pracą Michała Anioła był projekt Bazyliki św. Piotra w Rzymie.

Michał Anioł zmarł przed swoimi 90 urodzinami, w 1564 roku w Rzymie, udowodniwszy, że malarstwo renesansowe nosi jego oblicze.