Dominika - 12-04-2013

Jan Vermeer

Jan Vermeer to jeden z najsłynniejszych malarzy holenderskich, który tworzył w dobie Złotego Wieku. Nierozerwalnie kojarzy się on z miasteczkiem Delft, gdzie urodził się i zmarł. Dzieła Vermeera charakteryzują się unikalnym doborem i harmonią barw oraz zadziwiającym rozproszeniem światła.

Johannes Vermeer van Delft przyszedł na świat 31 października 1632 r. w Delft (Holandia). Jego życie owiane jest tajemnicą i niewiele o nim wiadomo. Ojcem Johannesa był Reynier Jans, który potem zmienił nazwisko na Vermeer. W 1653 r. Johannes wstąpił do gildii do św. Łukasza, skupiającej malarzy oraz rzemieślników. Tego samego roku pojął za swą żonę Catharinę Bolnes, a 7 lat później zamieszkał u jej matki – Marii Thins. W domu teściowej stworzył takie dzieła jak: „Mleczarka”, „Widok z Delft”, „Kobieta z dzbanem”, „Alegoria malarstwa”, „Koncert”, „Lekcja muzyki” oraz najsłynniejszy swój obraz pt. „Dziewczyna z perłą”. Malarz doczekał się jedenaściorga lub nawet piętnaściorga potomstwa, choć kilkoro jego dzieci zmarło już we wczesnym dzieciństwie. Vermeer najprawdopodobniej malował dla konkretnych odbiorców. Jednym z jego mecenasów był Hendrick Van Buyten, a także Jacob Dissius, posiadający aż 19 obrazów Vermeera.

W pierwszych latach małżeństwa z Cathariną powstały takie obrazy Johannesa jak: „Toaleta Diany” oraz „Chrystus w domu Marii i Marty”. Zanim przeprowadził się on do swojej teściowej namalował m.in. „U stręczycielki”, „Pijaną dziewczynę śpiąca przy stole” i „Dziewczynę czytająca list”. Kiedy od 1667 do 1673 r. umarło kilkoro dzieci Johannesa i Cathariny nie przestawał on tworzyć. W tamtym czasie powstały: „Astronom”, „Geograf”, „Koronczarka”, „Pisząca list”. Vermeer oprócz malarstwa parał się również najprawdopodobniej prowadzeniem oberży ojca oraz handlem dziełami sztuki. Od 1672 r. pracował jako biegły rzeczoznawca. Jego ostatnimi obrazami były: „Alegoria wiary”, „Głowa dziewczyny”, „Dziewczyna siedząca przy klawesynie” i „Dama stojąca przy szpinecie”.

Jan Vermeer zmarł 15 grudnia 1675 r. w swoim rodzinnym mieście – Delft.

Ten niderlandzki malarz uwieczniał na płótnie przede wszystkim scenki rodzajowe, mistrzowsko wykorzystując do tego grę światła. W jego dorobku dominują portrety, szczególnie kobiet umieszczonych we wnętrzach mieszczańskich domów. Vermeer podejrzewany jest o używanie camera obscura (pierwowzór aparatu fotograficznego) do tworzenia swoich kompozycji, gdyż perspektywa jego dzieł jest idealna.