Dominika - 21-04-2011

Peter Paul Rubens

Sir Peter Paul Rubens urodził się 28 czerwca 1577 roku w niemieckim miasteczku Siegen, ale swoje dorosłe i artystyczne życie związał z Flandrią, skąd pochodziła jego rodzina. Ten region Europy przez kilkaset lat dostarczał światowej sztuce mnóstwo artystów, wśród których nigdy nie brakowało wspaniałych malarzy.

Rubens jest chyba najbardziej znanym przedstawicielem malarstwa barokowego, większą sławę w tym okresie zyskali może tylko Caravaggio i Rembrandt, który zasłynął dziełem „Lekcja anatomii doktora Tulpa”. Młody Rubens przeprowadził się z matką do Antwerpii niedługo po śmierci jego ojca, miał wtedy 12 lat. Otrzymał staranne wykształcenie humanistyczne, a w wieku 14 lat rozpoczął praktyki malarskie u uznanych mistrzów. Rodzinę stać było na to, bo jego ojciec był prawnikiem na dworze Wilhelma I Orańskiego i jego żony Anny Saksońskiej, której podobno był kochankiem.

Edukacja Rubensa zakończyła się w 1598 roku, po której zakończeniu malarz wyruszył w podróż po Europie, by podglądać obrazy wielkich mistrzów. Najpierw były oczywiście Włochy, kolebka sztuki i ojczyzna największych mistrzów, potem Hiszpania, później Rubens pojawiał się w różnych krajach, gdzie tworzył na zlecenie królów i władz kościelnych. W Rzymie dla jednego kościoła stworzył „Znalezienie Krzyża”, „Koronowanie cierniem”, „Wzniesienie Krzyża”. W drugim kraju pozostawił po sobie portrety ówczesnych władców państwa. Po powrocie do domu malował różne obrazy, ale bardzo ważnym tematem jego prac była religia, głównie przeważała wizja męki Pańskiej.

W całej Europie ten temat w baroku, był tematem przewodnim. Jednak dla Rubensa religia była tak ważna, ponieważ jego matka zmuszona była na kilka lat opuścić ojczyznę z powodu prześladowań protestantów przez najeźdźców z Hiszpanii. Katolicyzm w Europie Filip II postanowił wprowadzać za pomocą miecza. Po drugie Rubens był na tyle wierzący, że uważał, że jego talent to sprawka niebios. Najbardziej znane dzieła inspirowane wiarą to: „Rzeź niewiniątek”, „Podwyższenie Krzyża”, „Wniebowzięcie NMP”, „Pokłon Trzech Króli”, „Ostatnia Komunia Św. Franciszka z Asyżu”.

Jednak w świadomości osób mało zorientowanych w sztuce i malarstwie Rubens to artysta, który tworzył wyłączniec obrazy przedstawiające akty kobiet o dość obwitych kształtach, czyli „Trzy Gracje”, „Portret Heleny Fourment w futrze”, „Sąd Parysa”, „Toaleta Wenus”.

Powstało też wiele obrazów inspirowanych mitologią: „Wenus i Adonis”, „Porwanie córek Leukippa”, „Perseusz i Andromeda”, „Perseusz i Andromeda”.

Całość dopełniają jeszcze portrety, autoportrety i pejzaże: „ Helena Fourment z dziećmi”, „Helena Fourment w stroju ślubnym”, „Portret markizy Brygidy Spinola”, „Portret księcia Lermy”, „Autoportret w kapeluszu”, „Pejzaż z tęczą”, „Krajobraz ze św. Jerzym i smokiem”.

Helena Fourment to druga żona malarza, dużo młodsza od niego. Była dla niego wielką inspiracją i bardzo często pojawiała się na jego obrazach. Rubens umarł z powodu zakażenia ręki w 1640 roku. Mimo że odszedł mając ponad sześćdziesiąt lat namalował około 2000 obrazów, a jego dzieła podawane są, jako najlepszy przykład malarstwa w baroku, czyli przedstawiają to, co dla malarstwa tej epoki najważniejsze, czyli ruch, kolor, granie światłem, żywotność, dynamikę, zmysłowość.