Dominika - 18-05-2010

Claude Monet

 

Claude Monet był założycielem i czołowym przedstawicielem nurtu impresjonistycznego w malarstwie. Urodził się w 1840 roku w Paryżu i spędził tam pierwsze pięć lat życia. Później jego rodzina przeprowadziła się do Hawru. Tam w wieku osiemnastu lat za namową nauczyciela Eugène’a Boudina stawiał swoje pierwsze kroki w malarstwie plenerowym.

Zafascynowany malarstwem wrócił do Paryża studiować w Académie Suisse, a następnie w atelier Charlesa Gleyre’a. Podczas studiów poznał wielu docenianych później malarzy, m. in.: Camille’a Pissarra, Auguste’a Renoira, Alfreda Sisleya i Frédérica Bazille’a. Z Renoirem zawiązał przyjaźń na całe życie. Razem założyli także nowy kierunek w sztuce – impresjonizm. W gronie wielu początkujących wtedy malarzy wyjeżdżał na plenery, w tym czasie powstało jego płótno Kobiety w ogrodzie.

 

Zawirowania w życiu artysty, trudna sytuacja materialna, kłopoty z ojcem doprowadzały go na skraj rozpaczy. Przeżył głębokie załamanie psychiczne i próbę samobójczą. W tym czasie wybawieniem okazała się Camille Doncieux, którą Monet poślubił w 1870 roku.

Monet zaczął odzyskiwać spokój ducha, coraz więcej tworzył, poprawiała się jego sytuacja materialna. W 1972 roku powstało jego najbardziej znane dzieło, które dało nazwę całemu kierunkowi. Obraz Impresja. Wschód słońca został zaprezentowany szerszemu gronu odbiorców w 1974 roku na I wystawie w Atelier Nadara. Nie wszystkie opinie były jednak pochlebne. Najdonośniejszym głosem wypowiadał się krytyk Louise Leroy wyśmiewając nowatorski obraz Moneta. Jego atak spowodował falę kolejnych miażdżących recenzji i spadek zainteresowania pracami malarza. Kolejne aukcje i wystawy obrazów impresjonistów budziły skrajne emocje, manifestacje i coraz większe ataki na ich twórców.

Jakby tego było mało w 1879 roku wskutek niszczącej choroby zmarła Camille, co spowodowało kolejne stany depresyjne artysty. Taka sytuacja życiowa zmusiła malarza do zmiany otoczenia. Monet znalazł swoje miejsce w Giverny, tam odzyskiwał dobre samopoczucie i inspiracje do kolejnych obrazów. Po 1891 roku sytuacja zaczyna się zmieniać na lepsze. Artysta maluje coraz więcej, obrazy znajdują zadowolonych nabywców. Teraz może już sobie pozwolić na eksperymentowanie z malarstwem. Coraz mniejsze znaczenie ma forma obrazów, a coraz większe światło i kolory.

W międzyczasie jednak Monet musi poddać się operacji oka, na krótko polepsza to jego stan zdrowia, dzięki czemu może ukończyć swoje Nenufary. Później nadchodzące wiadomości nie okazują się dobre. Lekarze stwierdzają nowotwór lewego oka malarza, który ostatecznie doprowadza do jego śmierci w grudniu 1926 roku.

Monet za życia osiągnął wszystko o czym marzy każdy artysta, sławę, uznanie, a nawet spore bogactwo. Pozostawił po sobie swoją sztukę, która teraz mówi sama za siebie. Do Najważniejszych dzieł należą: Impresja. Wschód słońca, Most drogowy w Argenteuill, Kobieta z parasolką i dzieckiem, Dworzec Saint-Lazare.